Dag 4 – 30/09: Niagara Falls

Dag 4 – 30/09: Maid of the Mist in Niagara Falls en rit naar Albany, NY

Om 6u45 is Fons wakker en dan staan we zelf ook op. We pakken onze valies in zodat we deze straks direct kunnen meenemen. Het ontbijt in het hotel stelt niet zoveel voor. Het restaurant zit wel heel helemaal vol met bejaarden van een of andere busreis. Na het ontbijt gaan we te voet, met Fons in de draagzak, naar de Maid of the Mist. Dit is een boottocht die tot in de Horshoe Falls vaart. Net als gisteren krijgen we hier poncho’s, rode deze keer. Ik draag Fons ook op dezelfde manier als gisteren, onder mijn poncho. Met een lift worden we naar beneden gebracht. Dit is hier ingericht om grote massa’s mensen te verwerken. Beneden staan we in de wachtrij voor de volgende boot. Wat een massa Chinezen staat hier te wachten. Op de boot zoeken we ons een plaatsje aan de voorkant met een goed uitzicht maar waar we waarschijnlijk ook goed nat zullen worden. De rondvaart met de boot begint eerst in rustig water terwijl we langs de American Falls varen. Enkele minuten later zijn we omringd door de Horshoe Falls terwijl de boot op en neer gaat in het kolkende water. De boot blijft hier enkele minuten rond draaien. Een indrukwekkend schouwspel. We worden wel nat maar niet zo nat als de Cave of the Winds van gisteren. Als we terug naar de pier varen voelen we hoe veel wind hier staat. Een klein halfuurtje later zijn we weeral van de boot. Als we met de lift terug naar boven gaan belanden we recht in de souvenirwinkel. We gaan dan te voet terug naar het hotel waar we de auto inladen en dan direct vertrekken, want we hebben nog een lange rit van meer dan 500 km naar Albany in het vooruitzicht.

American Falls

Maid of the Mist boot

Horshoe Falls

Horshoe Falls

En we werden goed nat

Om 10u40 zijn we dan vertrokken, na 35 km door Canada rijden komen we aan de grens met de USA terecht. Er staat een lange rij auto’s voor ons. Na 45 minuten aanschuiven zijn we de grens over. We zoeken dan een parkeerplaats om Fons eten te geven. Zelf eten we al rijdend een boterham. De enige stop die we onderweg doen is bij Starbucks en om te tanken. Gelukkig is heel de rit over een goed onderhouden, wel betalende, snelweg. Onderweg is er regelmatig een regenbui.

Brug tussen Canada en USA

Een lange rit voor de boeg.

Na een korte stop bij Walmart komen we in het hotel aan. Als we zijn opgefrist zijden we naar Chili’s voor het diner. De eerste keer dat we deze keten met tex-mex keuken proberen. We vinden ze een beetje vergelijkbaar met Applebee’s. Het personeel is hier niet zo vriendelijk. Nadien rijden we nog naar de L.L.Bean winkel voor een paar schoenen voor Kim. Kim vindt wat ze zocht en dan kunnen we terug naar het hotel rijden. Fons krijgt hier een badje in de lavabo. 

Dineren bij Chili's

Dag 3 – 29/09: Niagara Falls

Dag 3 – 29/09: Niagara Falls, zowel in New York als in Ontario, Canada

Fons is nu helemaal aangepast aan het uurverschil. Om 6u wordt hij wakker. Nadat we alle drie hebben gegeten en de valiezen hebben ingepakt zijn we op weg naar de Niagarawatervallen. Maar eerst hebben we nog een rit van 320 km voor de boeg, gelukkig grotendeels via de snelweg. Tijdens de rit is er soms gietende regen.

De Niagarawatervallen liggen in het uiterste noordwesten van de staat New York en voor een gedeelte in Ontario in Canada. Aan beide kanten van de grens noemt het stadje Niagara Falls. Aan Amerikaanse kant heb je de American Falls en de kleinere Bridal Veil Falls. Zo’n 500 meter verder liggen de veel bredere Horshoe Falls die gedeeltelijk in beide landen ligt. De Horshoe Falls zijn 53 meter hoog.

Als we op Goat Island, het grotere eiland tussen de Horshoe Falls en de American Falls, aankomen is het nog steeds aan het regenen. Fons krijgt eten in de auto en wij eten zelf ook. En het blijft maar regenen. We zetten Fons in de buggy en doen er de regenkap over, zo blijft hij toch droog. We gaan te voet naar Luna Island, een klein eilandje tussen de American Falls en Bridal Veil Falls. Hier hebben we een mooi zicht op beide watervallen. Het water maakt zelfs hier boven al veel kabaal.

American Falls

American Falls

Een van de attracties hier is Cave of the Winds. Vooraleer we dit gaan doen gaan we eerst naar de auto waar we de buggy achterlaten en Fons een regenjas aandoen en hem in de buikdraagzak zetten. Met de tickets van deze attracties krijg je ook een gele poncho en slippers. Zelfs Fons krijgt een poncho in zijn maat. Die slippers laat ik voor wat het is, ik voel me toch geruster in mijn wandelschoenen. En Fons houd ik onder mijn poncho zodat zijn hoofd er nog net uitsteekt. Een lift brengt ons daarna 53 meter lager tot aan de voet van de Bridal Veil Falls. Hier is een houten looppad aangelegd. We staan hier echt wel heel dicht bij de watervallen. Wat een kracht van dat water. Hier beneden ervaar je dat nog veel intensiever dan boven. We worden allen kletsnat. Zelfs Fons vindt het leuk hoewel hij toch al goed nat is geworden. Halverwege het parcours is er het Hurricane Deck, hier sta je op minder dan zes meter van de waterval. Kim probeert het even en is helemaal doorweekt. Ik waag me er met Fons niet aan. Helemaal doorweekt nemen we terug de lift naar boven. Deze attractie is een echte aanrader.

Cave of the Winds

Cave of the Winds

Cave of the Winds

Bridal Veil Falls

Hurricane Deck

Ondertussen is het gestopt met regenen en in de auto doen we droge kleren aan en daarna wandelen we naar het observatiedek aan de andere kant van de American Falls. Hier hebben we een mooi uitzicht over de Amerikaanse watervallen aan de ene kant en de Rainbow Bridge, de brug tussen de USA en Canada, aan de andere kant. Terug in de auto krijgt Fons eten en daarna rijden we via de Rainbow Bridge naar Canada om de watervallen van de andere kant te bekijken. Als we over de brug zijn worden we begroet door een vriendelijke douanierster. Na enkele vragen en een stempel in ons paspoort mogen we verder rijden. We rijden direct naar ons hotel, Days Inn, dat in het centrum van het stadje ligt. We checken snel in en zo zijn we ook van onze auto vanaf.

Niagara Falls

Rainbow Bridge

We zijn hier precies in een grote kermis terechtgekomen. Het centrum van dit stadje is een aaneenschakeling van lunaparken, een reuzenrad, spookhuizen en nog veel meer, afgewisseld met vele restaurantjes en de typische souvenirwinkeltjes. Echt kitscherig. We vinden dit wel plezant maar ik kan me goed voorstellen dat anderen hier met een grote boog omheen willen lopen. Zelf laten we deze attracties ook voor wat ze zijn. Verder heeft dit stadje zelfs een heuse skyline met wolkenkrabbers waar zich hotels en casino’s in bevinden.

Niagara Falls, Ontario

Niagara Falls, Ontario

Niagara Falls, Ontario

We wandelen dan verder naar de watervallen. Aan de overkant van de rivier hebben we nu een heel mooi overzicht over de Amerikaanse watervallen. We wandelen verder naar de Horshoe Falls, we kunnen tot enkele meter van deze watervallen wandelen. Van hieruit blijkt opnieuw hoe indrukwekkend deze zijn. We krijgen de Horshoe Falls niet in zijn geheel te zien door de grote hoeveelheid mist, veroorzaakt door het vallende water.

Canada

American Falls en Bridal Veil Falls

Horshoe Falls

Horshoe Falls 

Daarna wandelen we op ons gemak terug in de richting van het hotel. Onderweg kopen we nog enkele souvenirs. In een winkel wordt ik aangeklampt door een al wat oudere Amerikaan die me een nieuw rolletje van 50 penny’s (0,01$) uit 2015 geeft. Hij zegt dat hij dit aan elke baby geeft die hij tegenkomt. Ik blijf me soms toch nog verbazen over die Amerikanen. De laatste stop voor vandaag is een restaurantje waar we een hamburger en een slaatje eten terwijl Fons in de buggy ligt te slapen. In het hotel hebben we een jacuzzi in een hartjesvorm op onze kamer, die we uiteraard uittesten.

Het was een regenachtige dag met een temperatuur van zo’n 20 °C.

Dag 2 – 28/09: Watkins Glen en Taughannock Falls, NY

Dag 2 – 28/09: Watkins Glen en Taughannock Falls, NY

Vandaag is het de eerste dag dat we echt iets kunnen bezoeken, er staan twee State Parks op het programma in de buurt van de stad Ithaca in het Finger Lakes gebied. Een gebied in het westen van New York met verschillende lange maar smalle meren. De langste meren zijn tot 60 km lang, maar nooit breder dan 5 km.

Tijdens deze nacht werd Fons al om 2u wakker. We hebben hem dan maar bij ons in bed genomen, gelukkig hadden we een kingsize bed gereserveerd. Hij heeft dan nog goed tot 6u geslapen. Dus om 6u waren we alle drie wakker. Na een ontbijt met koud en warm buffet zitten we om 9u in de auto op weg naar het Watkins Glen State Park, een uurtje hier vandaan. Onderweg doen we bij Walmart inkopen zoals eten voor de lunch voor ons en pampers voor Fons.

Als we bij Watkins Glen aankomen is de parking al redelijk gevuld. Dit is dan ook een van de populairdere parken in de buurt. Vooraleer we aan de wandeling beginnen krijgt Fons in de auto fruitpap. De wandeling mag Fons vanuit een buikdraagzak beleven. Het park ligt rond een rivier die in een canyon met hoge, vochtige en donkere rotswanden stroomt. Onderweg zijn er veel kleine en grotere watervallen te zien die meestal uitmonden in een poel. We starten beneden aan de kloof en we wandelen steeds verder stroomopwaarts. Langs de rivier is een mooi en goed onderhouden stenen pad aangelegd met heel veel trappen en hier en daar een brug over de rivier. De wandeling begint met een in de rotsen aangelegde wenteltrap en direct daarna moeten we via een bruggetje de rivier oversteken. We nemen uitgebreid de tijd om foto’s te nemen. Achter elke trap of bocht is er immers weer een heel ander uitzicht. Het is soms wel geduld hebben om een foto te trekken zonder andere mensen erbij op. We volgen de kloof tot aan de Mile Point Bridge dn daar keren we via de Indian Trail terug. Deze terugweg gaat vooral via een zandpad dat hoog boven de canyon ligt. Omdat er daarstraks zoveel trappen naar boven waren moeten we nu redelijk veel dalen. Fons is ondertussen in de draagzak in slaap gevallen. Om 13u staan we terug op de parking. Aan het bezoekerscentrum staan enkele banken waar wij kunnen lunchen.

Watkins Glen State Park in NY

Start van de canyon

Watkins Glen

Watkins Glen

Watkins Glen

Het wandelpad is mooi aangelegd

Fons is er moe van geworden

De volgende stop is het Taughannock State Park, wat min of meer op de terugweg naar het hotel ligt. Dit pak is bekend om zijn 66 meter hoge waterval. Deze is zelfs hoger dan de Niagara Falls maar daarmee is dan ook alles gezegd. We rijden tot aan de parkeerplaats aan het Falls Overlook uitkijkpunt. Na enkele trappen zijn we er al. We zien de waterval in de verte liggen, al is het maar een klein stroompje. De waterval ligt wel in een mooie omgeving. Ook het begin van de fall foliage is hier te zien. Nadien wandelen we nog over een wandelpad evenwijdig met de rivier maar dan tientallen meters hoger en afgeschermd met een hek. Als we een uurtje later terug bij de auto zijn begint het te regenen. We hebben de auto nog droog kunnen bereiken.

Taughannock Falls

Fons krijgt in de auto patatjes die au bain-marie worden opgewarmd met water dat we deze morgen in het hotel hebben opgewarmd. Na een kwartiertje is het eten genoeg opgewarmd. De patatjes uit de Walmart vallen wel in de smaak bij Fons. Deze manier van eten opwarmen voor Fons blijkt goed te werken en we zullen dat de volgende dagen dan ook zo proberen te doen.

Fons

Om 16u rijden we terug naar het hotel in Cortland. In de buurt van het hotel eten we bij Doug’s Fish Fry, een restaurantje met een van de hoogste waardering op Tripadvisor voor deze stad. Het is een zelfbedieningsrestaurant gespecialiseerd in gefrituurde visgerechten. Dit is goed voor een keer maar het eten blijft toch serieus op onze maag liggen. Ik begrijp niet dat zo’n restaurant zo’n hoge waardering krijgt. Fons blijft tijdens het eten mooi verder slapen in de Maxi-Cosi. Om 19u20 zijn we terug in het hotel.

Het was een grotendeels bewolkte dag met af en toe wat zon en aangename temperaturen van rond de 20°C. Tussen 15 en 17u heeft het geregend. Gelukkig zaten we toen in de auto.

Dag 1 – 27/09: Vlucht + rit naar Finger Lakes, NY

Dag 1 – 27/09: Vlucht naar JFK en rit naar de Finger Lakes in NY

Na een kort nachtje worden we door de ouders van Preben opgehaald en afgezet op Zaventem. Ruim op tijd komen we op de luchthaven aan zodat we alles op het gemak kunnen doen. Ook de Maxi-Cosi van Fons gaat mee en moet dan op de luchthaven nog bij de bagage gepropt worden. Gelukkig mag Fons, net zoals wij, ook een stuk bagage van 23 kg inchecken. Handbagage mag hij niet meenemen, wel het nodige om hem tijdens de vlucht van eten te voorzien en te verzorgen. Het inchecken heb ik gisteravond al gedaan zodat we op de luchthaven niet meer moeten doen dan de bagage afgeven. Ook de buggy wordt gelabeld en die moeten we pas aan de deur van het vliegtuig afgeven.

Ik had voor Fons vooraf al plaatsen op de eerste rij van de middelste zetels gereserveerd waar er een wiegje aan de muur bevestigd kan worden. Zo kan Fons goed en comfortabel slapen tijdens de vlucht en moet hij geen acht uur op onze schoot zitten. Vijftig minuten voor we effectief opstijgen, kunnen we aan boord van de A330 van Brussels Airlines. Een mooi en modern vliegtuig met schermpjes in de stoelen. Omdat wij op de eerste rij achter een wand zitten hebben we een inklapbaar scherm. We hebben ook ruim plaats voor onze benen. Het vliegtuig zit ook zo goed als vol. Om de drukverschillen in de oren tijdens het opstijgen te verhelpen bij Fons vragen we voor we opstijgen aan een steward om water op te warmen voor in de papfles. Net op tijd krijgen we die terug maar het water is veel te warm van temperatuur. Maar het is nu al te laat om dit nog te mengen met koud water. Dus geen pap tijdens het opstijgen. Maar Fons is tijdens het opstijgen heel flink geweest en had blijkbaar geen last van deze drukverschillen, misschien dat dit werd verholpen door zijn tutje. Als het water op de juiste temperatuur is krijgt hij alsnog zijn pap.

Ondertussen wordt de wieg voor Fons aan de wand voor ons bevestigd. Daarna krijgen wij een warme lunch met een wijntje. Beter dan ik al bij veel andere vliegmaatschappijen heb gekregen.

Halfweg de vlucht krijgen we een frisco. Na vier uur slapen wordt Fons wakker en krijgt hij fruitpap. Een uurtje later ligt hij weer te slapen. Voordat het vliegtuig begint te dalen krijgen we nog een warme snack. Daarna pak ik Fons uit de wieg zodat deze terug opgeborgen kan worden. Vlak voordat we dalen, drinkt Fons van zijn pap. We hebben Fons tijdens heel de vlucht niet gehoord, hij is dus heel flink geweest. Om 12u26, een half uur voor de voorziene tijd landen we op JFK in New York. De buggy staat klaar als we uitstappen.

Fons in het reiswiegje

Reiswiegje

De controle bij de immigratie verliep ook heel vlot. Er stond een lange wachtrij maar met Fons mochten we heel de rij voorbij steken. De bagage ligt ook al op de band. Met de luchthaventrein staan we dan ook redelijk snel bij Alamo voor de huurauto. Er is een lange wachtrij maar we checken in via de self check-in. We hebben een full-size crossover geboekt, zoals een Dodge Journey. Op de parking krijgen we, in tegenstelling tot de vorige keren, een auto toegewezen. We krijgen een Chevrolet Tahoe, een fullsize SUV, een maatje groter dan geboekt. Een goede meevaller dus. We hebben ruimte genoeg in het koffer om alle valiezen en buggy comfortabel op te bergen. Het is wel eventjes zoeken naar waar alle knopjes juist staan. Om 14u rijden we weg met als eindbestemming Cortland in het westen van de staat New York. Het verkeer rond New York is best wel druk maar het gaat toch wel vlot vooruit. Omdat de altijd extreem drukke Bronx Expressway willen vermijden rijden we via de Verrazano-Narrows brug (16$ tol voor deze brug) naar Staten Island en dan via New Jersey en via Pennsylvania terug naar New York. Onderweg stoppen we nog bij Burger King voor een hamburger. Rond 8u komen we in het hotel in Cortland aan. De rit duurde net iets te lang, Fons begon op het einde wat lastig te worden. We hebben op de kamer een reisbedje ter beschikking. Rond 22u ga ik nog even naar de rood gekleurde maan tijdens de maansverduistering kijken. Deze was hier goed zichtbaar.

En we kregen een mooie auto mee

Chevrolet Tahoe

Bij het eerste hotel, in Cortland

Verrazano-Narrows brug

's Avonds was er nog een volledige maansverduistering te zien

Het was een lichtbewolkte dag, met een aangename 21°C.